Kar taneleri nasıl kimseye dokunmadan gökyüzünden süzülüp bir yere varıyorsa, ben de içimdeki kelimelerle öyle süzülüp tam kalbinin üzerine yağıyorum.
Adı Yok Dergisi 83. Sayı/ Kış
O kadar zor ki anılarımın üzerine örtülen battaniyeleri görüp bir türlü kaldıramamak… En efsunlu zamanlarımın bir bir yok oluşunu izlemek o kadar üzücü ki…
Türküler; bu toprakların tohumudur, harmanıdır, hasadıdır, fidanıdır, ağacıdır, meyvesidir.
Türküler; bu milletin sazıdır, sözüdür, zeybeğidir, barıdır, halayıdır, horonudur, sıra gecesidir, kardeşliğidir.
Müzikleri eşliğinde okuduğum satırlardaki hislerim, bir dağ misali birikti. Yazma ihtiyacında boğuldum. Hüzün, aşk, hayal kırıklığı ve daha nicesi kalemimden aktı. “Her şey beyaz bir kâğıdın, o gece yalnızlığımı paylaşmasıyla başladı.